सशुश्रीके

तमाशाल्लाह! मुद्दामूनच लोकांची मतं नजरअंदाज करत चित्रपट पाहायला गेलो, इंटरवल पर्यंत चित्रपटातली तीन गाणी संपली, आता तीन उरलेली, आता इंटरवल का असतो हा नेहमीचा प्रश्न पडला, ठरल्या प्रमाणे इंटरवल नंतर पोटाच्या आकाराचे मोठे सॉल्टेड-पॉपकॉर्नचे डबडे घेऊन जागेवर येऊन बसलो... ह्यावेळी त्या डबड्यात मध्येच एक कैरेमलचा पॉपकॉर्न मिळाला, तसा होता 'तमाशा' एकदम हटके! इम्तियाझ अली... मानला बुआ! एक वेगळाच अनुभव, भारतीय सिनेमा आणि संगीत रंगभूमी ह्यांचा सुंदर मिलाप! आणि ह्यातून काय मस्त खुलावतो तो विचारांचे अंतरंग, विविध पेहलू, बारकावे... सध्या तरी कोणी दिग्दर्शक त्याला हात लाउ शकेल असे वाटत नाही, रॉकस्टार मग हायवे आणि आता तमाशा, सर्वांचा आत्मा एक! त्याचं म्हणणं एकच 'स्वतःला ओळखा!' रहमान आणि इम्तियाझ यांची जोडी तर आता इतकी मस्त जमली आहे! 'दो जिस्म इक जान है हम' असा काहीसा प्रकार झालाय, तमाशामधून परत एकदा इम्तियाझचे डोळे आणि रेहमानचे कान उधार घेऊन चित्रपट पाहिल्याचे असीम सुख मिळते! चित्रपटात गाणी अखंड न वापरण्याचा शाप आहे रहमानच्या गाण्यांना... मला त्याची नेहमी ख...

दबा के लिखता था कलम... हा भई, बडा जोर लगा के लिखता था! पन्नो मै आती थी गेहराई... बिना लिखें कुछ न याद आता बिना लिखें ... कुछ न याद आता... भला कैसे भूले जो किया था अपनो से वादा, इस बार कमाऊंग...

विजय... माझा बॉस होता... मी एवरेस्ट ब्रँड सोल्युशन्स मध्ये जेव्हा रुजू झालो, काही महिन्यांतच विजयच्या ग्रुप मध्ये शिफ्ट झालो. एक नम्बर बोलबच्चन! रेतीला ही सोन्याच्या भावात विकण्या इतपत तगडा आत्मविश्वास... आणि त्यात कमालीचा खडूस! माझी पहिली वाहिली नोकरी, २००५ची वेळ... एवरेस्ट ब्रँड सोल्युशन प्रा.लि. मुंबई. तिथे रुजू झाल्या नंतर ६महिन्यांनी प्रभादेवीच्या कार्यालयातून जेव्हा आम्ही नवीन सांताक्रूझच्या कार्यालयामध्ये स्थलांतरीत झालो तेव्हा त्याला बंद खोली असलेली स्वतंत्र खोली मिळाली आणि त्याला आमच्या दंग्यापासून सुटका मिळाली! कारण आम्ही जोरजोरात बडबड करायचो, गाणी वगैरे लावायचो कार्यालयात, आणि कार्यालयीन वेळेनंतर तर उत यायचं आम्हाला विशेषतः मला, आणि मग तो पिंजर्यातून चिडून सुटलेल्या वाघासारखा यायचा आणि चिडायचा आमच्या वर, विशेषतः माझ्यावर... म्हणायचा 'धिस इज ऑफिस गायज/समीर... बिहेव!' आम्ही/मी तात्पुरतं गांभीर्य पाझरून शांत बसायचो. आणि त्याला मनसोक्त शिव्या देऊन परत जरावेळानी ये रे आपल्या मागल्या. त्याच्या बद्दल नेहमी 'तो असाच आहे तो तसाच आहे' असा सूर असे सगळ्यांचा/माझा, पण ह...

'मालगुडी डेज' बघत होतो, ( Ep 9-10-11-12 Vender of sweets) तेव्हढ्यात माझं स्टेशन आले, मग उरलेला एपिसोड ऐकत ऑफिस मध्ये आलो (मेट्रो स्टेशन वरून ऑफिस पर्यंत चालत मग आठ मजले चढून यायला पंधरा मिनिटे तरी लागतात) ...सगळं वेगळं वेगळं वाटायला लागलं अचानक! जुन्या गोष्टी, आवाज, व्यक्ती.. आणि आत्ताचे सर्व! हरवलो होतो, डेस्क वर बसलो, जरावेळ 'फेकबुक' उघडलं तेव्हा कुठे 2015 मध्ये आलो. Ep9 - https://www.youtube.com/watch?v=E5UcHzev7N4&list=PLC91CrnQqPhb772gq0_P-9K_76_vQuoj8 #सशुश्रीके । १५ नोव्हेम्बर  २०१५  

बोटं पळतायत... डोकं चालतै... डोळे पाहातायत... अक्षरांची रांग... मन बोम्बलतय... जमेल तितकं सांग* किती अक्षरं आली, आणि पुसली, कधी हसली अन कधी रुसली कैक रात्री बब्बूळांचा अंत बघत लिहीतोय कधी आई बाबांचा, कधी आजी आजोबांचा, कधी मित्रमैत्रणींचा, काही मोठे काही छोटे... आठवणींचे कधी... कधी स्वप्नांचे थवे सोडतोय. आत्ताचा क्षण सरपण सेकंदा पूर्वीचा... ती आठवण आठव अजुन आठव... पानांत अजुन साठव बोटं पळतायत... डोकं चालतै... डोळे पाहातायत... अक्षरांची रांग... मन बोम्बलतय... जमेल तितकं सांग* जमेल तितकं सांग* #सशुश्रीके । १४ नोव्हेम्बर २०१४

फ्रेम (१९९५-९६) अजुन ही सचिनच्या छोट्या पासून मोठ्या चहर्यासाठी घेतलेली पुस्तके, पेपर्स कात्रणं आहेत. जपून ठेवल्येत... अगदी .३सेमी पासून ५सेमीचे चेहरे कापून फाडून त्याचं क...

अपेक्षा! आज पाडवा... संध्याकाळी माझे सासू सासरे आणि आम्ही सगळे मित्र परिवार बाहेर पडलो जेवायला, 'जाफ्रान' नावाच्या रेस्टोरंटमध्ये गेलो, रेसेप्शनलाच एका वेट्रेसने तोंडाव...

शरद मामा माझा सख्खा मामा... शरद मामा, भटजी... सध्या पालीला असतो. दोन मुलीआहेत, एकिचं लग्न झालंय आणि दुसरी अजून शाळेत आहे. दात पुढे, केस तरुणपणीच पांढरे झालेले, रव्याच्या लाडू वरचा जसा रवा दिसतो तशी १-२एमेम दाढी,पोटाचा गोलाकार वयोमानानुसार वाढत गेलेला, शर्ट-धोतर किवा आखूड प्यांट,बाटा सैंडेक किंवा कोल्हापुरी चपला, कपाळाला गंध, अखंड सर्दीने ग्रस्त,काही कोणाचं (त्याच्या पेक्षा वयानी कमी असलेल्यांपैकी) चुकलं की क्षणात खेकसणारा, हातात अडकित्ता तोंडात तंबाखू, अस्सल कोकणस्थ ठेका बोलताना,मनसोक्त खळखळून हसणारा, मोठा कान असलेला माझा सक्खा मामा... शरद मामा आम्ही मुंबईत राहत असताना आमच्या कडे काही दिवस राहायला होता, आपणासर्वांमध्येच काही अवगुण असतात छोट्या मोठ्या प्रमाणात तसे त्यातही होते त्यामुळे आमच्या घरी काही जास्त टिकला नाही तो... मग नंतर ठाकूरली, डोंबिवली येथे स्थाईक झाला, स्वतःचं असं घर घ्यायला जमले नाही त्याला. ते पागडी का काय ते, त्यावरच. असो, मूळचा अक्षीचा. अलिबाग-रेवदंडा मधलं छोटंसं गाव. तिथे माझे आजोबा म्हणजे - 'पुरुषोत्तम जनार्दन भावे' (आप्पा म्हणायचे सगळे त्य...

॥ जय जय्य एंड्रॉइड समर्थ ॥ पहिला मोबाइल! तो दिवस आठवाला की वाइट वाटतं, खरं तर मला मुळीच घ्यायचा नव्हता... आधीच नवीन जॉब त्यात मोबाइल मग परत महिन्याचा खर्च वेगळा, पण अमृता म्हणाली... तू घेच मोबाइल! मला हवा तेव्हा तुला कॉंटॅक्ट करता येईल... तेव्हा तिच्या कड़े बीएसएनएल चा 'तरंग' नामक सेलफोन होता... सेलफोन कसला... काळी वीट होती ती! सिम नसलेला CDMA फोन!  असो... तशी तेव्हा फोनची दुकानं कमीच, त्यातल्यात्यात डेक्कनला होती ४-५.. सागर आर्केड मधे गेलो, संध्याकाळची वेळ, गर्दी अपेक्षेप्रमाणे, नोकियाचे फोन तर भाजी विकल्यासारखे खपायचे तेव्हा, माझं लक्ष्य गेलं मोटोरोलाच्या रंगीत स्क्रीन असलेल्या मोबाइलवर... मोबाइल जगातला (तेव्हाचा) पहिला वहिला रंगीत फोन, छान लहान क्रोम बटन्स आणि सिल्वर बॉडी, दिसता क्षणीच आवडला, किम्मत जास्त होतीच... ४-५हजार! २००३-४चा काळ असेल... सकाळ पेपर्स मध्ये होतो तेव्हा... माझा पहिला फूल टाइम जॉब! जेमतेम ९हजार पगार होता, काढलं पाकिट अन घेतला फोन, घाम फुटलेला... पण हातात घेतल्यावर मजाच वाटली! काय मस्त होता फोन... रिंगटोन सेट करा...नवीन बनवा. इनबिल्ट गेम्स खेळा...सेटिंग...

आजच्या गाण्याचा एक मोठा तोटा,  हमिंग नाही करता येत!  पूर्वीच्या संगीतात एक अजबचा 'फ्रीफ्लो' होता,  उदा. देव आनंदची सर्व गाणी...  'मै फीक्र को धुंए मै उड़ाता चला गया पासून...  वहा कौन है तेरा...  चूड़ी नही ये मेरा दिल है...' वगैरे!  नंतर नंतर हे सर्व हरावलं,  आता किती ही आटापिटा केला तरी साध्याची गाणी (काही अपवाद वगळता) गुणगुणता येत नाहीत! पुलं म्हणतात तसं -  खरा गवई एक मृदुंग आणि तंबोरयाच्या चार तारा यातून ही स्वर्ग निर्माण करतो,  हल्ली गाणं राहिलय बाजूला.  बाकी धांगड धिंगा अति झालाय. #सशुश्रीके

#‎ NothingCanBeatNature‬ अन्वयाच्या नर्सरी बाहेर एक चाफ्याचं झाड आहे. पहिले काही महिने बघूनच खुश व्हायचो, मागच्याच महिन्यात एका ईसमाला अक्खा गुच्छ तोडताना पाहिला. मग मी ही आज एक ४-५ फुलं तोडली, नाहीतरी ती शिळी होऊन वाया जाणारच नाही का!? (असं स्वतःलाच समजावत) गाडीत गणपती समोर वाहिली, ऑफिस मध्ये येताना अखंड वेळ तो मंद सुगंध दरवळत होता! सारखी आठवण करून देत होता, नैसर्गिक सुगंधला तोड नाही! कितीही उंची अत्तरं, पर्फुम्स घ्या… नैसर्गिक ते नैसर्गिकच. आणि हे सर्वच बाबतीत म्हणा. ‪ #‎ FeelingGood‬   ‪#‎ सशुश्रीके‬ । १ नोव्हेंबर २०१५