सशुश्रीके

मध्ये एक काच असते कधी साधी कधी काळी असते एक नेहमी... कधी वेगात कधी थांबलेली कधी अर्धी उघडी कधी पूर्ण कधी दुधाळ कधी स्पष्ट कधी स्वच्छ कधी मळकट कधी नंबरी कधी नुसती कधी गारठून...

धप्पा / भोज्जा हा शब्द उच्चारायला जितकी मजा यायची तितकीच भीती असायची आपल्या मागून ऐकायला... तो शब्द ऐकला की परत ये रे आपल्या मागल्या! परत शोधा सगळ्यांना, नियम असले तरी ते पाळतय कोण, काही मुलं साली घरी बसून चहा-पोळी तोडत बसायची काही गच्चीत जाऊन लापायची... पण काही काका / आजोबा मंडळी मदत करायची, कारण नियम त्यांनाही माहिती असावेत!  त्यांच्या ह्या अमूल्या मदतीने कधी कधी ते नको असलेलं राज्य संपायचं! हुश्श... सर्व पकडले गेले, पहिला जो पकडला गेला तो प्रामाणिकपणे राज्य तरी घ्यायचा नाही तर पळ काढायचा, मग तो गेल्यावर त्यानंतरच्यावर राज्य!  असो... जेव्हा 'धप्पा'दायक बातमी साठी आपले हात शिवशिवतात तो क्षण कसला भारी असतो... आणि राज्य घेणारा नेमका चुकून वळून बघणार ह्यासारखं दुर्दैव नाही जगात... हो, असे क्षण पण वाट्याला येतात! पण फार क्वचित, फारच बलवत्तर असावं लागतं नशीब अगदी मोक्याच्या वेळी धप्पा परतवण्याचं!  तर एवढं सगळं का सांगतोय, तर आता भारत सरकारने पण असला जबरदस्त धप्पा दिलाय... आणि तो पण न चिटिंग करता, नियमात राहून!  ज्याला धप्पा दिलाय तो सोडून सगळे खुश, हे राज्य अ...

दर वर्षीच माटुंगा मध्ये पाणी साचतं, त्यावर्षी ही तसेच, २००४/०५असेल नीट आठवत नाही, नवीन नोकरीचे पहिले काही वर्ष, त्यामुळे खर्च जरा जपूनच करावा लागायचा... आणि काही महाग वस्तू घेतली की त्याची 'किंमत' जरा दुप्पट असायची. असो... तर झालं काय, मी घेतलेले नवीन बूट! ज्यादिवशी घेतले त्यादिवशी निळं आकाश, दुसऱ्या दिवशी सकाळी ही तसंच, पण दुपारी निळं आकाश राखाडी झालं, आणि संध्याकाळी काळं, धो धो नॉन स्टॉप पाऊस, माटुंग्याची हालत काय झाली असणार ह्या कल्पनेनीच मी भिजलेलो, प्लॅटफॉर्म बदलला, मुख्य रस्त्याच्या अंदाजे ३-४शेवटच्या पायऱ्या पाण्यात विलीन झालेल्या, माझ्या डोक्यात बूट होते, ते मी हातात घेतले... त्या वेळी काही जास्त विचार न करता हातात बूट घेऊन मी घरी जायला निघालो, अंदाज लावत लावत, जाता जाता एक बाटाचं दुकानही दिसलं, चपला होत्या त्यात, पण चपला घेण्याइतके पैसे नव्हते... पाय पुढे गेले, समुद्रात आपण कसे बिंदास चालत असतो... लागलं तर काय लागेल... शंख शिंपले! इथे मामला वेगळा होता, पण तो विचारच नाही! घरी आल्यावर गानू काकांनी मी केलेला प्रकारचा सौम्य भाषेत निषेध दर्शवला! आणि त्यांचं खरं ही हो...