सशुश्रीके

नवीन वर्षात काय नवीन असणारे!  प्रत्येक दिवस नवीनच असतो ना!!  काय कौतुक राव ह्या नवं वर्षाचं,  पण बहुतेक सगळ्यांना नवं वर्षाची नवी रेजोलुयशनं चालू करायची असतात तर काहींना मागच्या वर्षी केलेली रेजल्युशनांना 'जान्दो' करत अजून काहीतरी तीर मारायचे असतात! कोणी डायरीचं पाहिलं पान, तर कोणी जिमचा दरवाजा उघडतो,  कोणी एखादं व्यसन बंद करतो तर कोणी 'जंकफूड' हे सर्व एक आठवड्या पासून एक महिन्यापर्यंत लोक्स टिकवतात,  मग फेब्रुवारी उगवतो, उत्साह हळू हळू मावळत जात असतो,  मे पर्यंत ७०% लोकांच्या नकळत ते सर्व 'रजोल्युशन'चे समीकरण साफ बदलले/विसरलेले असतात. मग नोव्हेम्बर येतो... मग "बघता बघता संपलं की रे वर्ष! कसल्ले सपासप जातात राव दिवस" असे संवाद सगळीकडून ऐकायला मिळतात. मग बारावा महिना उजाडतो मावळायला!  आणि मी असाच काहीसा स्टेटस अपडेट टाईप करतो. #सशुश्रीके | ३१ डिसेम्बर २०१५

फार्गो सीजन टू फार्गो नावाचा एक इंग्रजी चित्रपट येऊन गेलाय, त्या चित्रपटावरच आधारित एक मालिकाही सुरु झाली, एक सर्वसाधारण माणूस परिस्थिती मुळे कसा अपराधी होतो ह्याची उत्तम मांडणी केली आहे, ब्लॅक कॉमेडी अप्रतिम! असो, त्याच मालिकेचा दुसरा सीजन आलाय ह्या वर्षी, मागच्याच आठवड्यात दहावा आणि शेवटचा एपिसोड पाहिला, कथानक आहे मिनेसोटा ह्या अमेरिकन भागातील दोन माफीयांच्या भांडणाचं, त्या भांडणात खूप व्यक्तीचित्र त्यांची कहाणी अगदी सखोलीने मांडली आहे. फार्गो सीजन 2 जास्त आवडला कारण 1979 चा अमेरिकन काळ ज्या पद्धतीने मांडलाय... तोडच नाही! त्यावेळचे कपडे, केशरचना, गाड्या, इमारती अगदी छोट्या गोष्टीपासून मोठ्या पर्यंत सर्वच बाबतीत 1979! 👍 म्हणजेच 'आर्ट डिरेक्षन' बाबतीत फार्गो टीमला मी 10/10 देईन! ह्या सीजन मध्ये अजून एक जमेची बाजू म्हणजे 'सस्पेन्स', होय पहिल्या भागात ठेवलेला एक विषय मध्ये मध्ये उकरत थेट शेवटच्या भागात डोके काढतो! त्याच काळातली विविध गाणी वापरून अगदी उपयुक्त ठिकाणी त्यांचा वापर करून दिग्दर्शकानी उत्तम कामगिरी केली आहे, बारकाव्यांबद्दल सांगायचं झालं ...

एका मित्राशी व्हाट्सएप्प वर चॅट करत होतो, सांगत होता गेले काही महिने जाम बिझी आहे, पण आज मात्र अक्खा दिवस 'उनाड'पणा केलाय, तेवढा मी लकी आहे! त्यानी 'उनाड' पणा केलाय, आता माझी जळ...

माझा मित्र अभिजीत आलेला दुबईत, आम्ही गप्पा मारत होतो, आई पण आलेली तेव्हा दुबईत. माझी मुलगी अन्वया अगदी वर्षभरा एवढी लहान होती त्यामुळे तिच्यासाठी बेबी मॉनिटर ठेवलेला बेडरूम मध्ये. आई वेळेत झोपते आणि अभिजीत आल्यानी गप्पाटप्पा चालू त्यामुळे आई बेडरूम मध्ये जाऊन झोपली, अन्वया बायकोच्या (अमृताच्या) मांडीवर, मी आणि अभिजीत बाहेर हॉल मध्ये गप्पा मारत बसलेलो. साडे बारा वगैरे वाजले असतील, ड्रील्लिंग चा आवाज येऊ लागला, आणि चार पाच मिनिटानंतर मात्र डोक्यात जायला लागला आवाज, मी वैतागून बोललो कोण इतक्या रात्री ड्रिल करतंय ते पण दुबईत! मग उलगडा झाला की आई आत बेडरूम मध्ये झोपली आहे, ती घोरत आहे आणि बेबी मॉनिटर ऑन आहे आणि त्यामुळे ड्रील्लिंगसदृश आवाज येत आहे. हे समजल्यावर मी अभिजीत, अमृता इतके हसायला लागलो की अन्वयाची झोपमोड झाली! हे आठवून आठवून आत्ता पर्यंत ५-६ वेळा तरी तोंडावर हसू आलेलं असेल! #सशुश्रीके । २० डीसेम्बर २०१५ Traditional baby monitors , which are sometimes called baby alarms, operate on a radio system that is similar to a walkie-talkie. A basic baby monitor comes...

 धारदार 'कट्यार'  'कट्यार काळजात घुसली' चित्रपट प्रदर्शित होऊन दीड दोन महिने झाले असतील, फेसबुक आणि वर्तमानपत्रात खूप वाहवा मिळवली, मुख्य नाटक बद्दल काही विशेष माहिती नव्हती आणि हा चित्रपट पाहायचाय ह्यावर दुमत नसल्यानी मी चित्रपट समीक्षा वाचायचे टाळले, आणि आज तो दिवस आला...संगीत-चित्रपट पहायचा आनंद मिळाला, अगदी सुरुवाती पासून शेवट पर्यंत! तुलनात्मक सांगायचं झालं तर संगीतनाट्या/संगीतनात्या वर आधारित असलेला 'बालगंधर्व' पेक्षा 'कट्यार' जास्त आवडला! सुरुवातीलाच 'कट्यार' आणि 'संगीत' ह्या दोन विभिन्न गोष्टींचा मिलाफ का ह्याचे स्पष्टीकरण असलेला प्रसंग आहे, तिथेच अर्धी बाजी मारली आहे कथानकानी. सचिनची दाढी सोडली तर अख्या चित्रपटात नावं ठेवायला फारच कमी जागा आहेत. गायचा अभिनय करणे हा एक मोठा अवघड प्रकार आणि तिघांनी ( शंकर महादेवन जरी गात असला तरी चित्रपाटात गायचा अभिनयच करायला लागला असेल ) सहज-सुंदरपणे हाताळलाय. टेक्नीकलीही अप्रतिम! भारतीय संगीताचा इतिहास समजावून सांगायला सुरुवातीला पेन्सिल ने काढलेली चित्रे, नंतर रंगीत चित्रे, कट...

सूर्यकांत, साकेत आणि अजुन दोन-तीन जण... असे गाव-बाल-मित्र होते माझे, आक्षीच्या त्या अरुंद छोट्या गल्लीतले, त्याहुन छोट्या घरातले, मे महिन्यातले माझे मित्र! त्यातल्या त्यात सूर्यकांत उनाड म्हणून माझ्याशी जास्तच मैत्री, साकेत बाजूच्याच चिटणीसांच्या वाडीत राहणारा... तगडा पाप्लेट न चिकान-मटान तोडणारा, बाकी जवळपासचेच... चपळ अणि खोडकर! (ही आडनावे नव्हेत, त्यांची नावं आठवेनात...  म्हणून आपली विश्लेषणं कोंबली) आंबे, कैऱ्या, चिंचा, जाम, करवंद, लिमलेटच्या / आरीन्ज गोळ्या, नारळ, मेंगोला, थम्ससप ह्यांच्यात समान वाटणीचा हक्क् असणारे, २५-२५पैसे जमवून चेंडू खेळणारे आम्ही, भर उन्हाळ्यात अगदी नियमित समुद्रावर, मैदानावर, वाडीत क्रिकेट, लपाछपी, अप्पारप्पी... शिवणापाणी असले खेळ खेळत असायचो, भूक लागली की अर्धा तास गायब, की परत सुरुवात. समुद्रावर तर कसा वेळ जायचा कळायचच नाही, जाताना येताना पायतोड करायचा कंटाळा आला की ते आमचं वीस किलोचं शरीर 'लिप्ट' मागायचं.. सायकल स्कूटर बाइक... जे दुचाकी वाहन दिसेल त्याला... आणि हो... बैल गाडी किव्वा टांगा जर दिसला तर धमालच!!! माइचा पोरगा ना तू!? आप्पांचा ना...

आंबा आइसक्रीम कोणाचं तरी लग्न होतं, अक्षता, मंगलाष्टकं रडारडी वगैरे सगळ झालं, मी पकलेलो! १ल्या पंक्तीत बसलो... उन्हाळ्याचे दिवस होते, आइसक्रीम खायचं होतं मला, मस्त जेवण झालं, आइसक्रीम स्टॉल कडे जात होतो तितक्यात एक काका-काकू लगबगीने आले माझ्या पुढे... मी थांबलो, आंबा फ्लेवरचा शेवटचा स्कूप त्या काकुने घेतला, मी स्टॉल वर इतर फ्लेवर्सकडे पहात बसलो, कुठलाच आवडेना, मग काय पिस्ता का कायतरी घेतला, त्या बाईकडे शेवटचा चमचा चाखे पर्यंत लक्ष होतं, तिचा तो स्कूप संपला, ती बाई परत स्टॉल कडे, बघतो तर काय, तिच्या हातात परत आंबा फ्लेवर आईसक्रीम! मी जरा रागानीच त्या स्टॉलवाल्या कडे गेलो... त्यानी मला बघता क्षणीच काहीतरी लपवलं! मी म्हणालो "मला हवाय आंबा आइस क्रीम" तो म्हणाला "संपलय" मी म्हणालो "तू लापवलयस" तेवढ्यात किचन मधून अमृताचा आवाज आला, समीर समीर लवकर उठ… अन्वयाला शाळेत जायला उशीर होतोय रे! शेवटी आंबा आइसक्रीम काय मिळालं नाहीच. #सशुश्रीके

⛔ किस्सा किंगसर्कलचा ⛔  . रात्रीचे २ वाजले असतील, टैक्सीने मी आणि माझा मित्र निशांत ऑफिस पार्टी हून किंगसर्कलला आलो खुप दंगा आणि उन्हाळयातली रात्र त्यामुळे घामाघुम.. त्यात मी म्हणजे वातानुकूलित वातावरणातही ही घाम येणारा, पार भीजलेलो घामानी! त्यामुळे त्या गुलाम मधल्या आमिर खान सारखा रुमाल वगैर बांधून होतो, फुल फिल्मी मवाली दिसत असेन ह्यात शंका नाही! निशांत रहायचा बोरीवलीत त्यामुळे म्हणालो रहा रूम वर उद्या जा निवांत! त्याआधी ज़रा गप्पा मारू वगैरे म्हणून किंगसर्कल जिमखन्याच्या आजुबाजुला टाइम पास करत आमच्या गप्पा चाल्लू. ऑफिस मधल्या  आणि इतर फालतू बडबड, खिदळणं वगैरे चालू होतं नेहमी प्रमाणे, वेळेचं वगैरेचं भान छ्या छ्या… ते काय असतं, असे ते दिवस! तीतक्यात मागुन एक पोलिसांची बाइक एका बंगल्यापुढे येउन थांबली, मित्र म्हणाला 'समीर भाय, चल घर निकलते है!' मी म्हणालो आपण कुठे काय केलय का पोलिसांना घाबरायला! ५मिनिटांनी ते पोलिस आमच्या जवळ आले. संवाद असा... "काय चाललैय... तुझं नाव काय.. ह्याचं नाव काय..." मी मराठी त्यामुळे उत्तरं मीच पुरवत होतो... पुढचा प्रश्न येत होताच ...