सशुश्रीके

॥ श्री ॥ ३० ऑक्टोबर २०१४ संध्याकाळचे ६.४४ उशीराच झाला... आधी भेटायला आणि आज कॉल करायला... कधी कधी काही माणसं काही कमी दिवसांतच छान मित्र होतात.. अगदी खुप वर्ष एकत्र असल्या सारखं वाटतं... विचार जुळतात, स्वभाव साम्य... वगैरे वगैरे! असाच एक भेटला... इथे दुबईतच... माझ्या नवीन कार्यालयाच्या ईमारतीतच... इथे ७वर्ष आहे, मला इथे नवीन जागी रुजू होऊन ४महीने होतील, ज्वाइन होण्या आधीच एका मित्रानी सांगितलं, अरे माझा मित्र आहे तुझ्या ऑफिस बिल्डिंग मध्ये, भेटा जमलं तर! फोन, इमेल्स, व्हाट्सएप्प वर गप्पा झाल्या त्याचाशी, नाव महेंद्र भिड़े... भेटलो तब्बल २महिन्याच्या अवधीने. भिड़े साहेबांना क्याबीन वगैरे! मी विचार केला...प्रकरण जरा मोठं दिसते ओह्द्यानी आणि वयानीपण, भेट घेतली... तू कुठचा इथे कधी आलस दुबईत वगैरे विचारपूस झाली. डबा आणतोस का तू... वगैरे गप्पा झाल्या. मग आम्ही रोज भेटाय्चो, तो म्हणायचा मला एकट्याला जेवायला नाही आवडत... पण इथे डबा आणणारं कोणी नाही, माझं ही असाच काहीसा प्राकार, मग काय... अता रोज जेवायला भेटायला लागलो! १९९२ च्या दंगली, शीळ्या आमटीचं थालीपीठ, बर्ड फोटोग्राफ

॥ श्री ॥ ३० ऑक्टोबर २०१४ दुपारचे २.३३ आय जस्ट हेट धिस ड्याम फ्रायडे... कारण मला घरी जायची घाई…  मुंबईत कामाला होतो पण पुण्यात वीकेंड! सकाळी सकाळी आल्यावरच बॉस्स ला म्हणालो...  काम दे रे... लवकर  साधारण १२वाजता वगैरे ब्रीफिंग झालं, लोगो करायचा होता...  कुठला तरी खोब्र्याच्या तेलाच्या ब्रांडचा लोगो करायचा होता...  मी आणि माझा सहकारी काम करत होतो... ४-५ ऑप्शन्स झाल्यावर मी बॉस्सला दाखावय्चो,  त्याचं काही समाधान होत नव्हतं.  संध्याकाळ झाली...  अजुन काम चालूच,  मुद्दाम करतोय की काय असं बडबड करत मी चालू ठेवलं काम...  शेवटी त्याला एक लोगो आवडला मी निश्वास सोडला...  पण म्हणाला की 'ह्या लोगो मध्ये ही दांडी ज़रा जास्त वाटत्ये...  ती काढून बघ', मी लगेच म्हणालो..  अरे हो थांब... असं म्हणत मी कण्ट्रोल झेडचं बटण दाबलं!  आणि जे नको व्हायला ते झालं.... बैक टु फ़्लैशबैक... ७-८ लोगोज ना पसंत पडल्यावर माझी सटकली,  मी विचार केला वेळेत निघायचं असेल अणि प्रमाणिक प्रयत्न असफल ठरणार असतील…  तर गेला उड़त प्रामाणिक पणा..  मी थेट लोगो उचलला एका लोगो विकणाऱ्या वेबसाईट वरून...

माझा बॉस्स… ईरॉल त्याचं समजाउन झालं आणि संपलं की, फुल स्टाप देण्या आधी 'यु नो…  देट काइंडा व्हाइब, यु नो!' हाहाहा… खूप प्रचंड हसू येतं ऐकताना, आणि आत्त्ता लिहिताना ही ^_^ 

॥ श्री ॥ २७ ऑक्टोबर २०१४, दुपारचे ३.२१ आठवणींची फास्ट लोकल! ९-१० वर्षापूर्वी!? हो हो…  तेवढे झालेच असतील! तेव्हा एव्हरेस्ट ब्रांड सोल्यूशन मध्ये काम करत होतो. तेव्हा एक ७-८ दिवस काम केलं असेल. आणि आज त्यानी मला इथे पाहिलं! हाय हेल्लो इथे कुठे वगैरे बोलल्या वर कळालं तो इथे गेली १० वर्ष आहे! म्हणजे १० वर्षापूर्वी आम्ही भेटल्यानंतर साहेब दुबईत आलेले आणि तरीही आम्ही भेटलो नाही, सोशल मेडियावर 'तो' नसल्यामुळे हा प्रकार! बॊल्लो त्याला मी! असो तर जवळपास ५ मिनिटं अरे तुरे बोलून झाल्यावर वरही नाव आठवेना! मी विचारलं नाव काय पण तुझं… दोघे हसलो! हसलो हसलो… १० वर्षात  आयुष्यात काय घडलं वगैरे वगैरे… १०-१५ मिनीटांनी मीच विचारलं परत नाव काय बाबा???… फोनची देवाण घेवाण करताना… नाव… 'अश्विन पेडणेकर' वय ४०… त्यालाही मुलगी! फोटो पाहिला, मी माझ्या पोग्गिचा दाखवला! परत आलो जाग्यावर, जुन्या आठवणींची फास्ट लोकल त्या मनाच्या रुळांवरून धडाधड निघून गेली, जाम धमाल केली मुंबईत असताना जेवढे काही दिवस आम्ही एकत्र काम केले! मस्त वाटलं भेटून!… अशी माणसं भेटावीत… भेटावीत

॥ श्री ॥ २६ ऑक्टोबर २०१४ आत्ताच एक एफबी स्टेटस पाहिला,  फिलिंग लोस्ट…  (छान व्हायोलीन वाजवायची... १दा ऐकलं ही होतं, पण आता मूल-चूल त्यामुळे वेळ नसेल मिळत!) मनात एक विचार आला…  मी म्हणालो गोष्टी हरवतात…  परत मिळण्यासाठी! तेव्हाच किंमत कळते,  माणसांचंही तसंच! पण उशीर नको व्ह्यायला,  तेवढी काळजी घ्यायला हवी! ते आपल्याच हातात असणारे! पण आपण कधी हरवतोय ह्याची!? शेवटी आपणह माणूस ना! So better to be Hurry...  offer valid  till  stock lasts!!! कसे!? ‪ #‎साशुश्रीके‬

अन्वया समीर केतकर. मला ठेवायचं होतं 'सही'... हो, 'सही' नाव का असू शकत नाही!? सही समीर केतकर! आणि मुलगा झाला असता तर 'श्रीमंत', श्रीमंत समीर केतकर मग सगळे लगेच, समीर किती रे स्वतःचा उधो उधो करशील! आणि मी मनातल्या मनात म्हणायचो, चायाला माझं पोर! आणि तुम्ही कोण सांगणारे! :P असो शेवटी अन्वया / अन्वय असं ठरलं, दोघांचा अर्थ 'नेक्स्ट जनरेशन' म्हणजेच पुढची पीढी, मला आवडलं! त्यातल्या त्यात जास्त न ऐकलेलं वगैरे वगैरे, अणि अर्थात बायकोच्या पसंतीला मान देणं हा स्वतःला मान देऊन घेण्यासारखच ना! ६/७/१२ दुपारची वेळ १.१६मिनिटांच्या आसपास आमच्या अन्वय/अन्वयाचा आवाज ऐकला, काय कसं वाटलं नाही शब्दात सांगता येत!  त्या हॉस्पिटलच्या पायर्यांवर स्तब्ध होऊन कानांचा  जास्तीतजास्त उपयोग करून आवाज ऐकण्याचा प्रयत्न! ज़रावेळानी... नर्स आली, आणि... बाळाला दाखवलं! मुलगी झाल्ये, मला काय करावं कळेना, अयुष्यात कधीच इतकं लहान बाळ पाहिलेलं नव्हतं, प्रत्यक्षात मी जमीनीच्या आत किव्वा जमीनीवर २-१ इंच होतो... मागुन अमृता आली! स्ट्रेचर वर, तीला डोक्टरांनी सांगितलं की मुलगी झाल्यॆ, हे ऐक

॥ श्री ॥ २२ ऑक्टोबर २०१४ लोकलचा डब्बा असतो ना तसा होता आमचा ३रा मजला! मोडेल कॉलोनी, पुणे… अगदी पोस्ट ओफ्फिस च्या डाव्या बाजूची आमची राधानगरी अपार्टमेंट… पुंडले, रबडे, काळे आणि अजून २ बिर्हाडं रहायची आमच्या त्या 'अनऔथोराईज्ड' अप्पार्टमेंटच्या ३र्या मजल्यावर, खाली एक ओफ्फिस होतं कॉम्पुटर असेम्बल / दुरुस्ती पार्किंग मध्ये ४ गाड्या १० दुचाक्या पुण्यात तेव्हा दुचाकी जास्त, असाच रेशो असायचा… ९०चा काळ असो तर आख्या बिल्डिंग मध्ये १बीएचके पण पुंडले, रबडे, काळे आणि अजून २ बिर्हाडं राहायची मात्र ३र्या माळ्यावर सुरुवात आमच्या १बीएचकेनी पण आमची जागा सोडली की पुढे तो रेल्वे लोकल डब्या सारखा निमुळता भाग अजून ही आठवतो अंधार, २ जणं कशीबशी जातील असा… रबडे, २ मुलं, १ रबडे काकांच्या बहिणीचा डिवोर्स झाल्यानी त्यांच्याकडे राहायचा तो नचिकेत, माझ्या दुपरच्या अपराधांचा बरोबरीचा साथीदार, काकू मात्र खाटेवर, २ रा मुलगा पोलिओ झाल्यानी बिनकामाचा, तरी रबडेकाका कधी वैतागलेले दिसायचे नाहीत, १ला मुलगा कुठेतरी नोकरी करायचा, कधी ही गेलो त्यांच्याकडे नचिकेतला बोलवायला की हातात खाऊ द्यायचे, १

॥ श्री ॥ २२ ऑक्टोबर २०१४ इटालियन इंग्लिश बोलतात तेव्हा अर्थाचा अनर्थ होतो एकदा एकदा इटालियन ईसमानी मला विचारलं… 'दुयुलाइकतूबाय?' मी उत्तरलो… 'लाइक व्हॉट?' तो मला मान हलवत, मग हळू गतीने… 'नो नो दुयुलाइकतूबाय?' शेवटी असं कळालं की साहेबांना ' डू यु लाईक दुबई? ' असं विचारायचं होतं! #सशुश्रीके

॥ श्री ॥ १९ ऑक्टोबर २०१४ सकाळचे ४.०१ दिसला... खरच दिसला अजुन ही विश्वास बसे ना विक्रम गोखले वळुन बघतात तसा २-३दा वळुन पाहिलं... तरी पटेच ना! तोंडातुन नाव आलं चक्क... स-चि-न हो हो... मनातलं नाही अक्षरशः तोंडातुन शब्द आले बाहॆर नकळत..  माझ्या पुढे चालणारा एक मुलगा माझ्याकडे पाहून मला उद्देशून काय म्हणाला असेल!?  तो पण सैम.. स-चि-न ...आता नीट सांगतो काय झालं ते! . . शनीवार...  अमृता म्हणाली, चल आज जरा मॉल ला जाऊ जरा मला खरेदी करायच्ये अणि तिथे दीपक फॅमिली पण येईल,  मी म्हणालो ठीके, दुपारचं जेवण करून निघु २-३ पर्यंत...  ठरल्या प्रमाणे ३.१५ पर्यंत मी आणि अमृता पोहोचलो मॉल मध्ये मग फोनाफोनी करून डेबेन्हेम्स ह्या दुकानाजवळ भेटण्याचा प्लान झाला, मी म्हणालो दीपकला तिथेच थांब मी येतोय ५-१० मिनिटात. मी हातातला आवडलेला टीशर्ट सोडून डेबेनहम्सच्या दिशेने पाय्तोड सुरु केली...  हातात अन्वयाची बाबा गाडी...  अणि तीचे बाबा... अर्थात मी... अणि माझ्या हातात फ़ोन...  wifi मिळालं म्हणून ते रजिस्टर करण्यात ३-४मिनिटं घालवली, ५-१०मिनीटांची १५ मिनीटं झाली त्यामुळे दीपक

१६ ऑक्टोबर २०१४ हल्ली (गेली ३ वर्ष झाली) पूर्ण एका स्ट्रेच मध्ये चित्रपट / सिरीयल्स बघणे होत नाही म्हणून भागा-भागात बघतो, कधी १५ मिनट, कधी अर्धा तास, कधी लिफ्ट मधल्या ३ मिनटात, जेव्हा मी असं करतो तेव्हा - 'लिंक' लागते कशी लागते? - असा सवाल असतो लोकांच्या डोक्यात, पूर्वी अवघड जायचं आता सवय झाल्ये, असो! मागच्या आठवड्यात 'मोहन जोशी हाजीर हो…' पहायला सुरुवात केलेली, काय मस्त चित्रपट आहे हो! 'न्यू परालेल आर्ट मूवीज' असा काही 'जेनर' असलेला हा चित्रपट, 'जाने भी दो यारो' चे ८०% अभिनेते ह्या चित्रपटात आहेत, वेळ मिळाल्यास नक्की पहावा. #साशुश्रीके

।। श्री ।। 'अभ्यास' तो पहिला दिवस शाळेतला ते आत्ता पर्यंत आलेख वर- वर- वर - खाली - खाली - खाली आजून ही स्वप्नं पडतात पूर्वी गणिताची आणि… आज, आजपण गणिताचीच! . . २री पर्यंत म्हणे ९५% वगैरे मिळायचे मला आणि वागणूक 'बरी' नंतर जी काही उतरती कळा लागल्ये आयुष्यात अभ्यासाचा आदर असावा, पण माझ्या बाबतीत अभ्यासाचा 'आधार' घेऊन, चित्रकलेच्या भिंतीवर कसाबसा चढलो! ती 'भिंत' माझ्या शिक्षक / पालकांमुळे मला 'दिसली' जन्मभर आभारी आहे मी त्यांचा! . . लहानपणी आई सारखी ईतर 'स्कॉलर' मुलांचं नेहमी उदाहरण द्यायची पण एका बाजूने माझ्या 'बौंड्रीज' तिने ओळखलेल्या त्यामुळे माझा कल हा अभ्यासात नसून चित्रकलेत आहे हे तिला समजले होते. सर्व विषयांचे प्रश्न - उत्तरे तिने ध्वनिमुद्रित करून ठेवलेल्या! रोज सकाळी ४ वाजता उठ आणि ऐक! तेवढं तरी कर, आणि मी काराय्च्यो, कधी कधी झोपायचो ही! . . पण माझा अभ्यास करण्याची पद्धत जरा फारच अजीबो-गरीब होती! पद्धत नव्हतीच ती नेमकं काय म्हणावं तेच कळत नाही! . . उदा. - सकाळी सकाळी मी काही वाचत असेन क

।। श्री ।। १३ ऑक्टोबर २०१४ माझ्या उच्च ४ सर्वात आवडत्या कार्यालयातील सहकार्यांच्या तोंडून सारख्या ऐकून एकून मनात बिम्ब्लेल्या काही शब्द रचना… . . • कोणी काही सांगत असल्यास ते नं पटल्यास   'कुल स्टोरी ब्रो' ( आगे बढो छुट्टा नही है सारखा चेहरा करून ) . . • कोणी विचारलं - 'हे म्यान… हावस द मीटिंग / गाय / गिर्ल '   उत्तर - 'आह, वेल, लिटल बीट, हाव्स ईट गोइन'   ( हाव्स ईट गोइन - ठीक ठाक होती / होता किव्वा मजा नाही ) . . • काही म्हणनं पटलयास   ओराईट, ओराईट, ओराईट' ( youtube.com/watch?v=FiTaK3Fyj0k ) . . • काहीतरी नवीन / जबरदस्त घडल्यास - 'अमेझबॉल्स' ( ह्याचा अर्थ न सांगितलेलाच बरा! ) . . - साशुश्रीके

॥ श्री ॥ ११ओक्टोबर २०१४ कधी मुंगीचा भींगानी मर्डर केलाय का... मी केलेला, नीळ्या दुपार च्या आसपास, सुर्यानी मदत केलेली, आज कॉन्फेशन डे हाय! स्वर्गात जाण्या आधी सर्व सांगुन मोक्लं व्होत्तोय! - सशुश्रीके... द सायलेंट किलर  :|

*खीच खीच कच कच गर्र गर्र* भारत की ओर से *गर्र गर्र* पाकिस्तान की ज़मी... *गर्र गर्र* बरदाश्त नहीं किया जाएगा *गर्र गर्र* ते केस कापाय्चं मशीन आणि माझे कान आणि तो पाकिस्तानी न्यूज़ च्यानल... सांगतो सांगतो सव्विस्तर... आत्त्ताच केस कापायला गेलेलो.. नेहमीचा मल्लू/गुज्जु केस कापणारा वाल्याकडे जाम गर्दी होती, परत घरी निघालो निराश होऊंन .. येता येता एका केश्कर्तनलयाकड़े लक्ष गेले, कोणीच नव्हतं, नेहमीचा नसून वेळ वाया नं घालवणे ह्या उद्देशानी आत घुसलो, पाकिस्तानी न्यूज़ चैनल आणि त्यावरची जड़ उर्दू बडबड ऐकली, नी कळालं की हां पाकी असणार नक्कीच! त्यातच माझ्या मागोमाग एक आला पटकन बसला जाउन, माझ्या आधी आलेला पण पार्किंग ला गाडीला टिकिट लावायला गेलेला, "एक साहब है उनकी हजामत करके आपकी कट्टींग करूंगा" असं मला तिथल्या एकमेव ईसमानी सांगितलं, मी मान हलवली आणि मोबाइल वर बोटं फीरवायला लागलो, माझी वेळ येइ पर्यन्त इमरान खान आणि तत्सम न्यूज़ चाललेली, मग २ अजुन आले केस कापायला, त्यांना उद्देशून तो इसम म्हणाला... ये एक साब है, इनके बाद आपकी बारी... आणि मग त्यांची बडबड... आता मी बसलो

।। श्री ।।  ११ ऑक्टोबर २०१४  • जब मै छोटा बच्चा था…   बडी शरारत करता था…  मेरी चोरी पकडी जाती…   जब रोशनी देता बजाज! • “Mango Frooti, fresh and juicy”  • ग्लुकॉन-D ये जान मी जान दाल दे, पिते ही! म्म्म्म संत्रे जैसा मजेदार! • नामक हो टाटा का - टाटा नमक! • WOODWARDS GRIPE WATER क्या हुआ…  • जो बिवी से करे प्यार वो प्रेस्टीज को कैसे करे इन्कार! • बारातीयों स्वागत हम पानपरागसे करते है! काय 'बेसिक, आणि सुंदर जिंगल्स असायच्या पूर्वीच्या जाहीरातींच्या!  आता तेवढी मजा नाय! -   सशुश्रीके  

।। श्री ।। ११ ऑक्टोबर २०१४ सकाळचे ९.३० • महाग झालय का सगळं!? • हो हो महाग झालच आहे! हॉटेलिंग… ट्रेव्हलिंग… राहाणीमान, आणि मित्र ही! :/ पूर्वी मुंबईत होतो तेव्हा शनिवार / रविवारी पुण्यात आलो… की सगळ्यांना घाटावर बोलवायचो… ८ पैकी ५ जणं जरी जमले तरी अक्खा आठवडा मस्त जायचा! सध्या वर्षातून २-३दाच भेटतो! २-३ आठवडे मी जरी सुट्टीवर असलो तरी ईतरांना काम धंदे असतात, सर्वांना शनिवारी / रविवारी वेळ मिळतो त्यामुळे, तेव्हाच भेटतात सगळे… परत वरच्या प्यारेग्याफ़चं वाक्य कॉप्यी प्येस्ट मारतो! ८ पैकी ५ जणं जरी जमले तरी अक्खा आठवडा (आता अक्खं वर्ष) मस्त जायचा! अख्खं वर्षाचं .zip वोपन करायला मजा येते! ओनलाईन किती ही असलो तरी लाइव्ह .zip ला तोड नाय! खाली एक फोटो टाकतोय… तसा सीन असतो… कोणालाच जमत नसेल तर, एकटाच येतो कधी कधी मी घाटावर… सगळे नवीन चेहऱ्यांत आपले चेहरे शोधतो, चहा मारतो… निघतो! सांगायचं असं की मी बोलावलं की'च' भेटतात, ह्याचं 'कन्फेशन' पण होतं! खरच •महाग झालय सगळं!• - सशुश्रीके

बोरिवली डेय्स .zip केजी पासून ५वी...  खुप धमाल केली अमोल, शशांक, अभय, कौस्तुभ..  अजुन ही होते... आता नावं नाही आठवत! पण काही गोष्टी जश्या घडल्या तश्या आठवतात…  .  .  • घरापासून ३-४किलोमीटर वर शाळा,  शाळे पासून १किमी वर मावशीचं घर,  आईची बालपणाची मैत्रीण...  मीनल मावशी, तीच्या कड़े शिकवणीला जायचो. मी तसा अभ्यासात दगड,  फार मार खाल्लाय ह्या दगडानी,  नुसते उदाहरण देत बसायचे सगळे स्कॉलर मुलांचे! हा दगड मावशी कडे जायला खुप घाबरायचा!  शाळा सुटल्यावर तो १कीलोमीटर रडत खडत...  रस्त्यावारचे आपल्यासारखे दगड मोजत,  गटारींमधली घाण बघत,  भेळवाल्याच्या गाडीवरची नावं बघत,  झाड्यांच्या खोडावारती ठोकलेल्या पत्र्याच्या पाट्या बघत... 'फ्रेम्स' अगदी घडाल्यात तश्या…  मग दरवाजा आला की पायाकडे बघत आत जायचो,  तेव्हाची भीती, अभ्यास बस्स...  बाकी कुठल्याच गोष्टीला तितका घाबरलो नाही,  अजुन ही मला स्वप्नं पडतात की उद्या परीक्षा आहे…  आणि माझं काहीच झा-लेलं नाहीये! :P .  .  • एकदा काय झालेलं…  वर्गात एका मुलीने उल्हासनगर मेड किस-मी ची चाक्लेटं वाटल