लिखने मैं जो मजा आता है आज कल वो किसी में नहीं...

लिखने मैं जो मजा आता है आज कल वो किसी में नहीं...
अब कहोगे की क्या फर्मा रहे हो मिया! कुछ तो चीजे होंगी जिसमे ज्यादा मजा होगा!

बात आपकी भी ठीक है...
पर ये पढ़े गौर से... आखिर पढ़ने के लिए तो किसी ने लिखा होगा!

#सशुश्रीके | २३ डीसेंबर २०१४

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

फडणीस सर...

Image
फडणीस सर... मॉडर्न हास्कूल जंगली महाराज रोड... इयत्ता ५वी... विषय चित्रकला... उंच, मानेतल्या शीरा दिसायच्या बोलताना, कपाळावर मस्त २इंची भगवा गंध, फुल बाह्यांचा पण दंडा पर्यंत दुमडलेला शर्ट, जराशी अखुड प्यांट, भयंकर तापट, पण हसले की जाम गोड दिसायचे... आणि हो... लुना वर यायचे, सर्व शिक्षकांमधे एकदम उंच... फिट... एकदम हटके! आमच्या सांगवीच्या खाडे महाराज बाबांचं पोर्ट्रेट केलेलं, अजुन ही मठात आहे! काय सुन्दर केलय... ओइल पेंटिंग... अगदी हुबेहूब! मुंबईतुन पुण्यात आलेलो, ५वीत असेन, चित्रकला उत्तम तयाामुळे मी लाडका, त्यांचा वर्ग भरला की माझ्याकडे आवर्जुन येणार, काय दीवे लावतोय... आणि प्रकाश पडलेला दीसला... की त्यांच्या मिशीतून दिसणारे ते स्मित हास्य यशेची पावती देऊन जायचे! जिंकलो आज... असा काहीसा चेहरा व्हायचा माझा! एक आगाऊ पणा केला होता तेव्हा पालकांना घेउन ये उद्या असं आमच्या हेड मास्तरांनी सांगितलं, तेव्हा वडलांना बाजुला घेउन हलक्या आवाजात काहीतरी सांगितलं आणि बाबा हसले, तो क्षण अजुन ही आहे तसा आठवतो, माझा गुन्हा होता मी कॉपी बाळगल
Read more

बालपणीचं फोल्डर लगेच मिळतं!

Image
बालपणीचं फोल्डर लगेच मिळतं! काय आहे ना झोप नसेल येत की मी जुन्या फोल्डर्स मध्ये घुसतो.. आणि मग सब फोल्डर्स बालपणीचं फोल्डर लगेच मिळतं!... म्हणजे जास्त शोधाशोध न करता, त्यात मुंबई-अलिबाग-आक्षी... अशी फोल्डर्स तर खचून भरलेली, उघडलं की जणू आतमध्ये स्प्रिंगांनी फेकल्यासारखी, उसळून थोबाडावर आपटतात, कधी जळमटं किंवा गंज चढलाच नाही, चकाचक अजूनही... 'वेल मेन्टेड यु नो!' काय काय आहे त्यात, दणकट झोपाळा... २-३ म्हशी आहेत आहेत काही रेडिओ काही छोटे काही मोठे टीव्ही बेहिशोबी पेन्सिल सेल्स...  काही नाणी मातीत लपवलेली, काही सायकली - काही मित्रांच्या काही माझ्या गोळ्या लिमलेटच्या, काही कॉफी बायटा काही मेलड्या खूप सारे पेप्सीकोले... ग्लास च्या ग्लास आरींज - काला खट्टे तुटलेल्या स्लिपरा, फाटलेले बूट पिवळे झालेले आणि आंब्यांचा वास (सुवास) असलेले बनियन्स फुटलेले ढोपर, खरचटलेले कोपरे... थंड पाण्याने भरलेल्या, विहिरीतून खेचलेल्या कष्टी बादल्या... शेवाळ्यातून कधी चुकून कधी जाणूनबुजून झालेली धड्पड छोट्या हौदात मारलेले मोठे सूर! पायऱ्यां
Read more

दही पूरी...

Image
दही पूरी...   नव्या सांगवीत राहायचो तेव्हा सांगवी फाट्यावर ४-५ गाड्या असायच्या...गाड्या म्हणजे, एक चायनीज, २भेळवाले.. वडापाव भजीपाव वगैरे, अश्या गाड्या, पुण्यातुन बसनी आलो की, किंवा संध्याकाळी सायकल वरुन घरी येताना 'अनअव्होईडेबल' अश्या त्या गाड्यांमधल्या त्या भेळवाल्याकडे माझे पाय जाऊन थांबायचे स्टूलापाशी... गम्मत म्हणजे त्या स्टूलावर कधी बसलेल्या भेळवाल्याला मी कधी पाहिलच नाही, बघावं तेव्हा हातात मोठा चमचा, मसाला पूड, पुऱ्या वगैरे वगैरे, अखंड भेळ-पूरी-पुराण चालूच! २ भाऊ होते, राजस्थानी असावेत, एक गायब असला की विचारायचो कुठे गेलाय!? उत्तर असायचं 'गाँव गया है, आजाएगा अगले हफ्ते', दोघांच्या हातात जादू होती...त्या जादूसाठीच गर्दी असायची, एक पाणी पूरी खाल्ली की २री खायच्चच पब्लिक! मला भेळ आवडायची नाही इतकी, कधी भेळ खायची इच्छा झालीच तर मुठभर खारे दाणे टाकायला सांगायचो, पण पूरी रिलेटेड सगळं खायचो, रगडापूरी, शेवपुरी, शेवबटाटादहीपूरी वगैरे... हे सर्व लिहायचा खटाटोप इतक्या साठी की त्याच्याकडे दहीपूरी असली भन्नाट चवीष्ठ ल
Read more