सशुश्रीके

धनंजय माने... होय त्याचं नाव मी 'धनंजय माने'नावानी सेव केलय मोबाइल मध्ये, खरं नाव धनंजय गोखले. मुळचा नाशिकचा, गुटगुटीत बांधा, मध्यम ऊंची, वरची सपाट धावपट्टी (टक्कल), घामाचा कारखाना असलेला... आमचा गोखल्या! वरून कितीही नारळ, फणस, कलिंगड़ दिसत असला तरी 'काट के देखो साब... अंदर से मीठा है... पैसा वसूल है साब... एक बार ट्राय कर के तो देखो!' असा प्रकार! ह्याची माझी ओळख झाली जयंत विध्वंस यांच्या कडून, त्यांच्या बद्दल नंतर सांगतो, बेसिकली जयांता म्हणाले... की एक दोस्त आहे आपला, दुबैतच असतो, हा घे नंबर, जमलं तर भेटा! 'जमलं तर!' वगैरे... अशी वाक्य म्हणजे अपमान माझा! आपल्याला भेटायला आवडतं, एक मेंदू... ह्रदय... आणि त्यात मित्राचा मित्र म्हणालं की संपला विषय! थेट-भेट-ग्रेट-भेट कामाच्या व्यापानी कधी उशिरा कधी अती उशिरा पण... सोडत नाय कोणाला. मिलेंगा मतलब मीलेंगाइच!!! पूर्वी ऍफ़बी आता व्हाट्सऐप्प... भेटलो माझ्या घरा खालीच! म्हणालो वेळ असेल तर ये वरच.. त्या दिवसापसुन आज पर्यंत सेम डायलॉग! "जवळच आहे तुझ्या घराच्या... काय आणु का... वडापाव वगैरे!?" की मग

ये तारा वो तारा हर तारा… देखो जिसे भी लगे प्यारा ये सब हो साथ मे, तो जगमगाया आसमां सारा! जगमग तारे, दो तारे, नौ तारे, सौ तारे, हर तारा ही शरारा… ये तारा वो तारा... अन्वया ला ऐकवत होतो हे स्वदेस मधलं गाणं... शहारे आले ऐकून आणि बघून ही! त्यात एक पडदा आहे ज्याच्या समोर शारुख नाचत असतो, तोच ज्यावर चित्रपट दाखवतात तो, २ बाजुनी एकच चित्र, पण एक 'मिरर-इमेज' वालं! त्याचवेळी चटकन एक आठवलं, अगदी तसाच प्रकार, लहानपणी गावातल्या शाळेत… सगळे जमायचे, चिंटर-पिंटर पासून आज्या-आजोबा! जमिनीवर सारवलेल्या शेणाचे तुकडे तोडत, कितीही झोप आलेली असताना, एकही सीन वाया न घालवता शेवटपर्यंत! कोणी शाल ओढून कोणी जैकेट अडकवुन! सुंदर चांदण्याचा प्रकाश, गावातल्या शाळेच्या आवारात, अर्धे ओळखीचे-अर्धे अनोळखी... पण काही दमदार / हास्यास्पद सीन घडला की जन्मोजन्मांतरी ओळख असल्यासारखी टाळी / दाद द्यायचे! खुप अप्रूप असायचं, आता घरोघरी टीव्ही झालेत, तेव्हा १०घरांपैकी २घरांकडे ब्लैकएंडव्हाइट आणि एकाकडे कलर टीव्ही असे, आणि असे सार्वजनिक चित्रपट वर्षातून एक-दोंदाच! हे असे मी सारखे सारखे भुतकाळात का जातो! वर्तमान का

वहीतली काही पानं खराब किंवा नकोशी झाली की ती पानं फाडायचो, मग सहाजिकच त्यालाच जोडलं गेलेलं वहीचं दुसरं पान सैल पडायचं! मग ते पण फाडायचो, २०० पानाची वही १२०पानी व्हायची, सैल व्हायची वही… नवीन वह्या किती घ्यायच्या? मग आईने युक्ती सांगितली १सेमी जागा सोडून किंवा त्रिकोण कारायचा त्यापानाचा, म्हणजे निदान १२० ऐवजी १६०ची वही तरी वापरायला मिळेल! तसेच काही मित्र, पूर्ण पान फाडण्यापेक्षा… आपलं… पूर्ण संबंध तोडण्यापेक्षा २हात लांब राहीलेले बरे! कारण तुमच्या स्वभावाला तो पूरक नसतो आणि त्याचा स्वभावाला तुम्ही, आणि स्वभावाला औषध नसते! ॐ मित्राय नमः #सशुश्रीके । २४ ऑगस्ट २०१५

इलाज करवाते हम वही से... जहा जख्म होते है दवाई के लिए जहां पल गुजरे बिना घडी के, जहां हो थोडीसी जमी थोडा आसमां, जहां चाँद पोहोचे बिना इजाजत के, जहां हो मुसाफिर का ठिकाना, जहां आए जाने वाला पल पलट के, जहां दो दीवाने एक शेहर मे, जहां सजते है सपने सात रंग के, जहां पहचान होती है आवाज से, जहां अरमां हो पुरे दिल के, जहां सपनों में दिखे सपने, जहां रात हो ख़्वाबों की, जहां गले लागए झिंदगी, जहां ना हो कोई शिकवा झिंदगी से, जहां नाराज ना हो झिंदगी , जहां हैरान ना हो झिंदगी, इलाज करवाते हम वही से... जहां जख्म होते है दवाई के लिए दवाई-ऐ-गुलजार! #सशुश्रीके | १९ अगस्त २०१५ । १.४८

काल एका रेस्टरन्ट मध्ये गेलेलो, मला वाटलं राजस्थानी असेल! श्री गंगोर फ़ूड चैन वालं, निघालं इटालियन! नाव पण जरा विचित्र होतच म्हणा, OTTIMO RESTORANTE, तेव्हाच जराशी संशयाची पाल चूकचुकलेली! आत शीरताच मैनेजर अगदी स्वागताला उत्सुक, नवीनच होतं रेस्टॉरंट, झोमटो वर साडे३ रेटिंग असलेलं. पण काय मस्त होतं जेवण, सगळ्यांनी जे जे मागवलं ते ते त्यांना आवडलं! सैलेड, ब्रोकोली सूप, पिझा, पास्ता... मी मगवलेले बीबीक्यू सौस विथ कॉटेजचीज एंड राइस एंड फ्रेंच फ्राइज! अक्षरशः लसणाची फोडणी आणि रेड चिली फ्लेक्स असलेली घट्ट डाळ होती पनीरच्या तुकड्यांसकट! मला इटालियन इतके आवडत नाही जितके इंडियन, त्यामुळे माझ्या साठी तर एक सुखद धक्का होता! मग वेटर आला, आमच्याशी गप्पा मारल्या, ते ही मराठीत! मग आम्हाला कळालं सर्व शेफ्सही मराठी आहेत, एक शेफ तर आला ही आम्ही सर्वानी जेवणाची तारीफ वगैरेही केली. माग काय... एक कॉंप्लिमेंट्री चोकोलेट प्लेट आली टेबलावर! वाह छान... इंडियन इटालियन रेस्टोरेंट फिक्स! त्यानंतर 'चाटोरि गल्ली' नावाच्या एका स्वीटकार्नरच्या कोर्नेरला गाडी पार्क केली... नीलम काका आत गेला, तब्बल २०मिनि

बापट काका आमच्या आक्षीच्या घराच्या पुढेच ५मिनिटावर एक शंकराचं मंदिर होतं, घरालाच जोडलेलं असं आणि घरातच पुढचा भाग दुकानात 'एडजस्ट' केलेला... म्हणजे बघा घर-मंदिर-दूकान... हे सगळं एकाच वास्तुत, कमाले नई! इंदुताइंच दूकान म्हणून प्रसिद्ध होतं ते, असो... त्याच वास्तू समोर एक वाडी होती, बहुतेक सर्वांची घरं रस्त्याच्या जवळ होती, पण त्या वाडीतलं घर जरा रस्त्यापेक्षा लांब, आणि जुने ही नव्हते... म्हणजे ८०सालात वगैरे बांधलेले... त्यातल्या त्यात नवीन, कारण गावात आरामात ७०-८०वर्ष जुनी घरं असतात, तर ते घर होतं बापट काकांच, तसे होते ते खुप म्हातारे, पण येणारे जाणारे सर्व बापट काका म्हणून हाक मारायचे, मग मी ही. माझी आजी दूध घेऊन ५-६घरांत जाऊन द्यायची, आमच्या कडे २म्हशी होत्या तेव्हाची गोष्ट, तीन्हीसांजाच्या वेळी, ना धड उजेड ना काळोख... आजीचा हात किंवा पदर धरून जायचो, बापट काकांकडे पण जायचो, रस्त्याच्या लगद नसल्यानी आत पर्यंत जाऊन त्याना हाक मारून तो स्टीलचा डबा द्यायचा मग ते आपल्या घरच्या भांड्यात आतून घेणार... असा दिनकर्म(क्रम)... मला बघुन भुवया उंचावून हसायचे आणि मग आजीकडे माझ्या आई

डालडा / उमदा.... शुद्ध वनस्पती घी! डाणेदार... त्यकारीता ते जाडे दणकट पिवळे डबे! त्यावर गडद हिरवे झाकण, स्वयंपाक घरात नेहमी दिसायचे पूर्वी आणि ऐवज संपला त्यातला की ते बाथरूममध्ये दीसायचे डीटर्जन्ट पावडर साठी, कधी दिअसायचे स्वयंपाक घराच्या कपाटांत, तांदूळ, बेसन वगैरे साठी! माझी आजीतर त्यात दागिने/पैसे ही ठेवायची! त्यालाच कापून दोन भोकं पडून 'डब्याला' ही वापरलेले पाहिले आहे! आजकाल प्लास्टिकच्या त्या पिशव्या असतात, यांना साफ करून काही लोक रद्दीतही विकतात म्हणे! नाहीतर टीन मिळतात, पण ती मजा नाही! काय मस्त होते ते डबे!… डालडाचा पाहिजे तो (मला जो आठवतो तो) आकार गुगल वर ही मिळाला नाही! उमदाचा पण मस्त होता डबा, जरासा बारीक डालडा पेक्षा, आणि फॉन्टपण स्लीम ट्रीम आता लिहीता लिहीता लक्षात आलं! पूर्वी प्रिंटींग संदर्भात मर्यादा असल्यानी खूप गोष्टी कमीत कमी रंग वापरून केलेली असायची! त्यामुळे सहाजिकच कमी खर्चात आणि 'मिनिमल' लूक असलेली असायची! आता तो ट्रेंड परत येतोय! मध्ये मध्ये ४रंग काय!? - स्पेशल प्रिंट काय... पार लैंडस्केप असायचं प्रौडक्टवर! असो… जुने ते सो

आजीला आमटी खुप आवडायची, दात नसतील म्हणुन काय!? पोळी, भात, थालीपीठ काय जे असेल त्यात आमटी, आमटी कमी असेल तर... त्यात पाणी ओतून गरम करून पोळी कुस्करून खायची, मला ही द्यायची! आणि आमटी नसेल तर चहा पोळी! त्यात माझाही वाटा… ते पण तिच्या हातांनी :) तेलकट कपाळ, कपाळाला अगदी चिकटलेले तिचे अर्धे पांढरे काळे केस, चेहर्यावर सुरकुत्या, ओठांवर उभ्या बडीशोप आकाराच्या सुरकुत्या, जवळपास सर्वच दात गेलेले, एक छोटी काळी टिकली, कानातलं घालायची… ५मोती असलेला तो प्रकार मस्त दिसायचा तिला… लुगडं, बहुदा काही नक्षी असलेले आकाशी निळ्या रंगाचं, पांढरा ब्लाउज, भेगा पडलेले थकलेले पाय, तिच्या पायावर हिरव्या शीरा दिसायच्या, कधी कधी तंद्री लागायची त्या बघताना! हातात बघावं तेव्हा कुठलं तरी देवांचं पुस्तक, तोंडात सदैव देवस्मरण… ऐकायला कमी कमी येऊ लागल्यांनी बाबांनी श्रावणयंत्र आणून दिलेले, कधी कधी मुळीच ऐकू यायचं नाही मग सगळ्यांचाच आवाज वाढायचा, मग म्हणायची "अरे हो हो ऐकू आलाय मला!" म्हातारपण हो! काय इलाज नसतो म्हातारपणाला, असो… मोठा चष्मा… वाचायला आणि लांबचं पहायला ही, तीला गुजरातीही उत्तम यायचं, ब

अन्वयाच्या रोजच्या चीत्रांनी... आज एक अचानक आठवलं! लाकडाच्या बेंच वरती करकटानी, जिव ओतून काढलेली चित्रं! न त्याच बेंच वर 'माझी जागा इतकी!' म्हणून रेश आखणारे… सो कॉल्लड मित्र! घरी जायची पत्र, पालक मीटिंगची धास्त! तुमचा मुलगा 'ह्यावच' नी 'त्यावच', थोडक्यात जरा व्र्यात्य... म्हणे घाला की त्याला हॉस्टल मध्ये, सुधरेल बघा मग कसा… कमी नाही जास्त! कॉपी करायची हिम्मत नाही! अभ्यास करायची इच्छा नाही… मग काय अधोगती चे प्रगती पुस्तक, डोक्यात बघावं तेव्हा 'ठकठक' किंवा 'चंपक' मधल्या सुट्टीची ओढं, मग खेळासाठी घोडदौडं! आणि आम्ही काही ४-५ डोकी, कधी क्रिकेट न कधी हॉकी! उरल्या सुरल्या वेळेत डबा… मग टण-टण वाजे घंटा! आपली आपली जागा घेऊन,  तात्पुरता संपे आमचा दंगा! कसाबसा जायचा तो दिवस! आणि शेवटची घंटा ऐकताच, वाटे जग आता आपलेच… सायकलचे लॉक काढताच! झापाझप, रपारप पैडल सायकल… मागे टाकू प्रत्येक गाडी न मोटारसायकल! आईकडे काय खायला मागायचं!? ह्याचेच चिंतन जास्तं! हात पाय नं धुता, आजीच्या मिठीत सिद्धा! काय मस्त ते फिलींग… तेच

Bourne (film series) 2002-2007 आत्ता पर्यंत हॉलीवूड मध्ये खूप चित्रपट येउन गेले, ज्यांचे ३ किंवा त्याहून जास्त भाग आलेत, उदाहरणार्थ Evil Dead, The Austin Powers, Indiana Jones, Back to the Future, The Godfather, Star Wars, The Lord of the Rings, The dark Knight, Terminator, Home-Alone वगैरे! सगळे अफलातून एक-से-एक! ह्यासार्वांमध्ये मला सर्वात भावणारी मालिका म्हणजे The Bourne Identity (2002) The Bourne Supremacy (2004) The Bourne Ultimatum (2007) रॉबर्ट ल्युडीअम च्या The Bourne Series कादंबरीवर आधारीत, जेसेन बोर्नची भूमिका साकारणारा प्रतिभावंत कलाकार मैट डेमन, पार्श्वसंगीताची अप्रतीम साथ देणारा जॉन पॉवेल ह्या सर्व दिग्गज मंडळींना एकत्र आणण्याचे काम डग लीमन, पौल ग्रीनग्रास ह्यांना जाते. ह्या चित्रपटाच्या पहिल्या भागाचे दिग्दर्शन डग लीमनआणि नंतरच्या २ भागांचे दिग्दर्शन पौल ग्रीनग्रास यांनी केले. दोन वेगळ्या माणसांकडून एकाच चित्रपटाची हाताळणी होऊनही हा चीत्रपट त्याची 'जात' सोडत नाही! ह्याच चित्रपटाचा चौथा भाग ही आलाय The Bourne Legacy नावाचा, पण त्यात मुख्य कलाकार म्हणजे

जन गण मनं... धप्पाक्क! भारत माझा देश अन सर्व भारतीय माझे... धप्पाक... धप्पाक्कं!! सकाळी सकाळी शनिवारी व्हायचा 'धप्पाक' सीनं... चक्कर येऊन पडायची पोरं हमखास दोनं-तीनं! नाजुक पोरं आमची फारं... तडीक भुइसपाट गारं! मग पीटी वाले मास्तरं, उचलून त्यांची दप्तरं! जाती वर्गातं, करती उपचारं... हो जी जी जी! झेंडा फडफडे छाती दुप्पटं.. पोटात कावळे ओरडती टिप्पटं न कधी चौपटं... हो जी जी जी! त्यात गृहपाठ केला नसेल तर 'आईSSSशप्पतं!' मग वर्गा बाहेर जन्म घ्यावा कोम्बड्यानी! शिक्षा ती जुनी... हो जी जी जी! आईच्यागावात त्या अमोनिया सल्फेटच्या आणि पोट्याशियम परम्यांगन्येटच्या! चायला खरं सांगतो गड्यांनो हो हो हो रं खरं सांगतो गड्यांनो बोर्डात आलो असतो जर नसते हे प्रकार, जिंदगी झाली व्हती ब्येकार हो जी जी जी! त्यात भूमिती बीजगणित लैच ब्येकार, नाय झाला प्रमेयांचा साक्षात्कारं! झडले अवघे बालपणं, स्टेप्स वर मार्क मिळवून गणितं पाठ करुनं घडला इतिहास हो जी जी जी! अश्लील म्यगझिन आणे एक दाढ़ीवाला मैतरं! होइ आजुबाजुला घोळका न बाता बिलकुल फिजूलं, बाईंची चाहूल लगता क्षणात

यूएसबी मध्ये सत्राशेसाठ गाणी आहेत त्यात अन्वयाची २०-३०गाणी असतील...  ट्विंकल ट्विंकल, ओल्ड मैकडोनाल्ड, गोट्या, नाकावरच्या रागाला, चोकोलेटचा बंगला वगैरे वगैरे, शफल वर लावलं की हमखास ६-७गाण्यांमध्ये अन्वयाच्या फोल्डर मधून गाणी लागतात, मग गाडीत अन्वया नसली तरी ती गाणी एकली जातात, आणि कहर म्हणजे कधी कधी ऑफिस मध्येही गुणगुणतो! जग बदलतं मूल झाल्यावर त्याची ही अशी एक बाजू... विदाउट इंडिकेटर मन वळून शरीर पुढे गेल्यासारखा गोंधळ! Shruti Sastrabuddhe replied... Majhya aai cha ek mama ahe..tyala 2 mula zalyavar mulanchya bhashet bolaychi savay zali hoti..to ekda baher jaat hota tar bldg madhle ek gruhasta tyala bhetle ani mhanale "kuthe challat?" Tar to tyanna mhanala "bhoor" :P Minal Jamkhedkar - Hahaha....aani aamchya bhachichi saway ki ti sagle words ulte mhanaychi...topila poti....limbula binlu...tyamule aamhala hi sawayach jhaliye....limbu aanayche asel kiwa hawe asel tar binlu aanaychay ka kiwa binlu detes ka asach hota

माझं खुप आवडतं भजन! राग - जोगिया ताल - केरवा मेरा भोला साई ॥ बाबा साई ॥ दे दे लगन दिल की ॥ तू मनसे भजले साई ॥ध्रु॥     मनका अंधेरा तेरा ॥ दूर करे साई ॥     जीवनकी आस तेरी ॥ पूरी करे साई ॥     उसकी शरणमे जाना ॥ पार करे साई ॥१॥ श्रध्दा रख दिलसे ॥ तेरा खुश रहे साई ॥ जीवनमे सबुरी रखना ॥ राह देखे साई ॥ तनमन तू झौक दे ॥ चिंता करे साई ॥२॥     करमगती छोड दे उसपे ॥ क्रिपा करे साई ॥     मिलेगा सबसे छुटकारा ॥  साथ रहे साई ॥     लाज तेरी जाने ना देगा ॥ दौडे तेरा साई ॥३॥ खुप आठवण येते हे भजन जेव्हा जेव्हा ऐकतो.. शनीवरची भजनं, शनिवार वाड्याच्या जवळच्या आमच्या खळीकर अण्णांच्या घरातली... 'शनिवारची भजनं', गानू काका तबल्यावर, राजेन्द्रकाका व्हायोलिन... आणि खुद्द खळिकर आण्णा पेटी! आणि मी... मी झांजा वाजवायचो! तल्लीन व्हायचे सर्व, मनात शुद्ध भाव, डोळ्यात भक्ती रस, कानात जणू स्वरांचे चुंबक ठेवल्या सारखे वाटायचे! काही गोष्टी परत होत नाहीत... त्यापैकीच एक! ती 'शनिवारची भजनं' देवानी ४-५ रिवाइंड सीन्स देऊ केले तर नक्की जाईन परत! सर्वांच्या पाया पडीन, सर्वांना मीठी मारीन, आणि ए

#NowPlaying... THE SHADOWS आणि त्यांच्या सारखेच THE VENTURES ह्या नावाचे दोन जुने बैंड आहेत, Instrumental जुनी इंग्लिश गाणी! ईतकी ऐकलीत लहानपणी की प्रत्यक्ष न ऐकता ही सुंदर ऐकता येतात, लहानपणी नसती ऐकली तर ईतका नसता जिव्हाळा ह्या बैंड बद्दल. तसे पाहिले तर THE VENTURES हे THE SHADOWS पेक्षा आधीचे, पण THE SHADOWS च्या मधला गोडवा जरा जास्त भावतो. THE SHADOWS मुळचे ब्रिटीश, क्लीफ्फ रिचर्डनी स्थापना केली ह्या ग्रूपची. 'आपाचे', 'वॉक-डोंट रन', 'राय्डर्स इन दी स्काय' वगैरे सुप्रसिद्ध इंग्रजी चित्रपटांच्या संगीताची मेजवानी ह्यांनी १९५८ पासून द्यायला सुरुवात केली. एकूण चार लोकांच्या ह्या ग्रूपने तेव्हा पासून आज पर्यंत लाखो लोकांची मने जिंकली आहेत त्यांच्या सुमधुर संगीतानी! लीड गिटार, र्हिदम गिटार, बेस गिटार आणि ड्रम्स च्या जोरावर, त्यांच्या शैलीत… पाय पुढे मागे करत, प्रसन्न मुद्रा… वयाच्या सत्तरीतही तोच जोश आणि तेवढेच आल्हाददायक संगीत त्यांनी रसिक प्रेक्षकांना दिले! त्यांचा शेवटचा 'लाइव्ह कॉन्सेर्ट' होता 'दी फायनल टूर' २०१० सालचा. त्यांच्या ह

हा 'मो' म्हणजे मोहम्मद त्याला सगळे मो म्हणायचे... म्हणायचे कशाला अजुनही म्हणतात, 'मो आरम' त्याचं ऑफिशल ईमेल ऐड्रेसही ह्या नावानीच आहे, तो धर्माला जास्त मानत नाही, त्यामुळे असेल बहुतेक, मोहम्मदच्या ऐवजी 'मो' म्हणवुन घेतो..(असा माझा अंदाज आहे, नक्की काय कारण माहित नाही) मुळचा इराणचा, घरी ८की९ भावंडं, हा एकटाच परदेशात राहतो. घरच्यांशी काही ख़ास संबंध नाहीत, कसे असतील हो? ८-९मुलं कोणाकोणा कडे लक्ष्य देणार आई-वडील? हे सगळं मला त्यानी सांगितलं, कधी!? सांगतो, सांगतो... मी जेव्हा ओफ्फिस कामा निमित्त दुबईतून अबुधाबीत १आठवडा गेलो होतो आमच्या एजेँसीच्या अबुधाबी कार्यालयात, तेव्हा ओळख झाली, सेवन-अप चा फिडो-डीडो आठवतो का तुम्हाला? अगदी तसाच, उंचपूरा, शून्य चरबी, कंठ नाकाएवढा बाहेर आलेला, नुकतीच मिसुरडी फुटलेला, दाढीचा पत्ता नाही... छोटे केस, कायम हसरा चेहरा, तेव्हा २०-२१वर्षाचा असेल (२०१०-११च्या आसपासचा काळ) डेस्क समोर दोन स्क्रीन, हातात वैकॉमचे पेन. १-२दिवसानंतर कळालं की हा येडा बहुतेक वेळा ऑफिस मध्येच झोपतो, वर्कलोड (एडवरटाइजिंगचा वर्कलोड म्हणजे न संपणारा) आणि राहा

अप्रतिम थरारक चित्रपट! उत्तम कथानक, छान मांडणी, कमी गाणी, मुळीच नको ते सीन्स नसलेला... डोक्याला विचारांची फोडणी देणारा दर्जेदार - दृष्यम - सुरुवातीला १५-२०मिनिटे काय बोर होतय वगैरे वाटत होतं... पण मग हळू हळू कथानकानी पकड घेतली, वेग वाढू लागला... व्यक्तीरेखा वाढत गेल्या, गुंता वाढत गेला, तब्बू, रजत आणि अजय ची भट्टी मस्तच जमली आहे! आणि दिग्दर्शक कामत आणि बाकीच्या मराठी कलाकार मंडळींनी आपआपल्या भूमिकेत उत्तम काम केल्यानी 'यू विल बी ऑन एज ऑफ दी सीट' ह्या इंग्रजी वाक्याची प्रचिती शेवटपर्यंत होते... 'ब्लैक कॉमेडी' ही छान जमली आहे. दृष्यम ला कमी मार्केटिंग / एडवरटाइजिंग करून ही त्यानी रसिकप्रेक्षकांची गर्दी खेचून आणण्यात यश मिळवले! दिग्दर्शनाची कमाल! दूसरे काय? वन टाइम वॉच नक्कीच आणि तो ही सिनेमाघर वालाच... गुड जॉब टीम दृष्यम 👍 थ्री एंड हाफ स्टार्स फ्रॉम मी ⭐ ⭐ ⭐ ⚡ ‪#‎ सशुश्रीके‬